တစ္ခါေတာ့…ဘုရားရွင္ဟာ နံနက္မုိးေသာက္ထတဲ့အခ်ိန္မွာမဟာကရုဏာသမာပတ္ဝင္စားရင္း
စ႑ာလတင္းကုပ္မွာေနတဲ့ သက္တမ္းကုန္ေနတဲ့အဘြားအုိတစ္ေယာက္ကို သြားျမင္ေတာ္မူပါတယ္သူ႔နာမည္က စ႑ာလီတဲ့။
စ႑ာလီ အမည္ရွိတဲ့ အဘြားအုိဟာ အခုမနက္ခင္းမွာပဲ ေသေတာ့မယ္ ၿပီးေတာ့ ဘာကုသိုလ္မွလည္း မရွိတဲ့အတြက္ငရဲလည္း က်မယ္တဲ႔။
ငရဲမက်ေစခ်င္တဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္ဟာသံဃာေပါင္းမ်ားစြာၿခံရံၿပီးရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ထဲကို ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဘြားအုိကလည္း ၿမိဳ႕ျပင္အထြက္လမ္းမွာ ဘုရားရွင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ တည့္တည့္တုိးေနေတာ့တာေပါ့။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကလည္း အဘြားအုိ ေရွ႕ဆက္သြားမရပဲ ရွိခိုးကန္ေတာ့ျဖစ္သြားေအာင္ ေရွ႕တည့္တည့္ကေန ပိတ္ရပ္ထားေတာ္မူပါတယ္။
ဒါေပမဲ့…အဘြားအုိက ဘုရားရွင္ကို ရွိမခုိးဘူးတဲ႔။ဒီအတုိင္းပဲ ေပၿပီး ရပ္ေနတယ္။
ဒီအခါမွာ…အရွင္ေမာဂၢလာန္က ဂါထာႏွစ္ဂါထာနဲ႔ ဘုရားရွင္ကိုရွိခိုးဖုိ႔ အဘြားအုိကို တုိက္တြန္းပါတယ္။
စ႑ာလီဒါယိကာမႀကီး…အၿခံအရံ အေက်ာ္ေစာရွိေတာ္မူေသာေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခေတာ္ကို ရွိခိုးေလာ့။
အျမတ္ဆံုးဣသိ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သင့္ကိုသာလွ်င္ ခ်ီးေျမွာက္ေတာ္မူျခင္းငွာ ရပ္တည္ေတာ္မူ၏။
တာဒိဂုဏ္(ေလာကဓံႏွင့္ ႀကံဳေသာ္လည္းတုန္လူပ္ျခင္းမရွိ
သည္းခံႏုိင္ျခင္း)ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ပူေဇာ္အထူးကို
ခံယူေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား၌ စိတ္ကို ၾကည္လင္ေစေလာ့ လွ်င္ျမန္စြာ
လက္အုပ္ခ်ီ၍ ရွိခိုးလုိက္ေလာ့။
သင္၏ အသက္သည္ အလြန္တုိေတာင္းလွ၏” တဲ့။
အရွင္ေမာဂၢလာန္က ဘုရားရွင္ရဲ႕ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာဂုဏ္ေတြကိုလည္း ေဟာျပပါတယ္။
သူတစ္ခဏအတြင္း ေသရေတာ့မယ္ဆုိတာကိုလည္း တန္ခိုးနဲ႔ ျမင္ေအာင္ ျပလုိက္ပါတယ္။
အဲဒီေတာ့မွ အဘြားအုိဟာ…ဘုရားရွင္ကို ၾကည္ညိဳျမတ္ႏုိးစြာနဲ႔ ဦးခ်ရွိိခိုးပါတယ္။
ထိျခင္းငါးပါးနဲ႔ ရွိခိုးၿပီးေတာ့ အဘြားအုိဟာ သူ႔အတြက္
တစ္ပင္တစ္ပန္းၾကြလာတဲ့ ဘုရားရွင္ကို ၾကည္ညိဳျမတ္ႏုိးစြာနဲ႔
လက္အုပ္ခ်ီၿပီးၾကည္ညိဳေနပါတယ္။
ဒီေလာက္ဆုိရင္ နတ္ျပည္ေရာက္ဖုိ႔လံုေလာက္ၿပီဆုိတာကို သိသြားတဲ့
ဘုရားရွင္ဟာသံဃာမ်ားနဲ႔ အတူ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ထဲသို႔
ဆြမ္းခံၾကြသြားေတာ္မူပါတယ္။
ဘုရားရွင္ၾကြၿပီး ခဏအတြင္းမွာပဲသားေဇာေၾကာင့္ ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့ ႏြားမတစ္ေကာင္အတင္းဝင္ေဝွ႔လုိ႔ အဘြားအုိဟာ ေသပြဲဝင္ရရွာပါတယ္။
ဒါေပမဲ့…ေသခါနီး ဘုရားရွင္ကို ရွိခိုးတဲ့ကုသိုလ္ေၾကာင့္ လူရဲ႕
အသက္နဲ႔ဆုိရင္ ႏွစ္ေပါင္း သံုးကုေဋနဲ႔
အႏွစ္ေျခာက္သန္းအသက္ရွည္တဲ့တာဝတႎသာနတ္ဘံုကို ေရာက္သြားပါတယ္။
နတ္ဘံုေရာက္ေရာက္ျခင္းငါ ဘာကုသိုလ္ေၾကာင့္ ေရာက္ရတာလဲ”လို႔
ျပန္ဆင္ျခင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘုရားရွင္ကို ရွိခိုးတဲ့ ကုသိုလ္ေၾကာင့္ဆုိတာ သူ
သိသြားတယ္တဲ႔။
သူ ဒီလုိရွိခိုးျဖစ္ေအာင္
တုိက္တြန္းေဟာၾကားေပးတဲ့အရွင္ေမာဂၢလာန္ရွိရာကို သူ႔ဗိမာန္ႀကီးပါ
သယ္ေဆာင္ေရာက္လာၿပီး ေက်းဇူးတင္စကား ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။
( ဝိမာနဝတၳဳပါဠိေတာ္၊ စ႑ာလီဝိမာနဝတၳဳ )
ဒီသာဓကကိုေထာက္ၿပီး…ေသခါနီးဘုရားရွင္ကို တစ္ခဏတာ ၾကည္ညိဳရွိခိုးတဲ့ကုသိုလ္ေလးေတာင္ ဒီေလာက္ေကာင္းက်ိဳးေတြ ေပးေသးရင္
သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔လုိ ေန႔စဥ္ၾကည္ညိဳရွိခိုးေနၾကတဲ့သူေတြဆို ဘယ္ေလာက္ထိမ်ား ေကာင္းက်ိဳးေတြရလုိက္မလဲ ?
ေတြးၿပီးေတာ့ ရတနာသံုးပါးကို ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ပူေဇာ္ၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းရင္း……
အရွင္ဇဝန – ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ) သင္လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီလား စာအုပ္မွ -Credit
အေမွာင္ေပ်ာက္၍ အလင္းေရာက္ပါေစ။
No comments:
Post a Comment